BABA OLMAK

 Sabah bir programda, bir babanın feryadını duydum. Kızını öldürmüşler ve baba feryat ediyordu... 'Ben kızıma babalık yapamadım' diye. 'Kızım, söz dinlemezdi. Çok dedim, gitme diye, ama gitti. Çevremde herkes beni suçluyor. Dinletemedim. Ben baba olamadım.' diye ağlıyordu baba. O kadar etkiledi ki beni, o babanın söyledikleri... 'Ben baba olamadım' bu söz çok yaraladı beni. 

Baba Olmak!

Burada olayın detaylarını anlatmayacağım. O babanın yüzünü hiç unutmayacağım. 

Ben neden yazıyorum. Çünkü, babamı 16,5 yıl önce kaybettim. Yıl 27.06.2004. Babam vefat etti. Ben, babamı kanserden kaybettim. Sanki dün gibi... Çok özledim, babamı. Bir kız için çok kıymetlidir, baba. Onu koruyan, ona güç veren, ona her koşulda destek olan, Baba'dır. Baba olmadığında, bir kanadın kırıktır, boynun büküktür, korkarsın, gücünü kaybettiğin için, sığınacağın liman yoktur. Yalnız kalmışsındır. Ben, o yalnızlığı çok yaşadım, babam gidince. Yalnız kaldım. Tek başıma, hayatın içinde mücadele ettim ve etmeye devam ediyorum. Ben, 'BABAM' derken, gözlerim dolar, yüreğimden kocaman bir sevgi taşar, hala. Hala diyorum, çünkü ben babamın kızıyım, güçlüyüm, azimliyim, savaşçıyım. Hayata karşı, insanlara karşı, bu kadar kötülüğe, bu kadar haksızlığa karşı, mücadele ediyorum ve son nefesime kadar da edeceğim. Haksızlık diyorum, çünkü yapılanları kabullenemiyorum. Bir kadını öldürüp, yol kenarına atıp, sonra da 'ben bilmiyorum, bıraktı gitti' diyebilecek rahatlığı bulan, kadının peşinden koşup elde edip sıkıldığında 'hadi git' deyip, kapı önüne koyan, kadın bir şey söylemeye kalktığında şiddet gösteren, 'sen konuşmazsın, kapat çeneni' diyen erkekler. Ben, size değil size bunu yaptıran güce tahammül edemiyorum. Size bu ahlaksızlığı, bu bağnazlığı aşılayanlara tahammül edemiyorum. Bunu yapan zihniyetler, 'İNSAN' değil! Erkek olmak, o kadar basit ve aşağılık değil. Bunlar mahluk, orası kesin. Ya, o mahluklara bu hakkı verenlere ne dememiz gerekir??? Bence bunu bir düşünelim. 

Ben bir erkeğin, bir babanın evladıyım. Kızı, erkeği yok bunun. Evlat demek can demek, insan demek. Baba kolay olunmuyor. Evlat kolay büyütülmüyor. Hepimiz, anneyiz, babayız, evladız, kardeşiz. Ben, çocuklarımı eşit büyütüyorum. Oğlum neyse, kızım da o. İkisi de benim canlarım. Onlar için yapamayacağım hiçbir şey yok. Onlara önce insan olmayı öğretiyorum. İnsan olmak! Herkes olamaz, evet. Ama herkesin olması gerek! Hepimiz etten, kemikten yaratılmışız ve hepimizin gideceği yer belli. O yüzden, ben diyorum ki; Önce İnsan.